Bu adamın en iyi arkadaşına dokunan haraç, seni bu gece daha sıkı hale getirecek

2024 Yazar: Olivia Hoover | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 06:55

John Loughney Arlington Hayvan Refah Birliği'nde bir Harper'ın fotoğrafını gördüğünde, onun köpeği olacağını biliyordu. Bilmediği şey, Harper'ın kanser teşhisi konduğunda altı yıl sonra en iyi arkadaşıyla birlikte erken ve ani bir hoşçakalın olmasıydı.

Elimi yaladı ve dilinde biraz yumru hissettim. Belki bir kalem ucunun büyüklüğündeydi. Ufacıktı. Veterineri aradım ve göz kulak olmalarını söylediler. Yaklaşık bir ayda, bir kalem silgisinin büyüklüğüne göre iki katına çıktı. Veteriner daha sonra Mart ayı sonlarında biyopsi için çıkardığımızı ileri sürdü. Hepsi tepeden aşağı indiğinde. Yaklaşık bir hafta sonra sonuçlar geri geldi ve iyi değildi. Veteriner bunun bir tür oral melanom olduğunu ve gerçekten yapılabilecek pek bir şey olmadığını belirtti. Agresifti. Veteriner ofisinde ayrıldım. Arabada ayrıldım. Bütün gün evde ağladım. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Loughney kalbi kırıldı, ama Harper hâlâ her zaman olduğu gibi mutlu bir yavrutu. Cocker-mix'in canlılığından esinlenilen Loughney, kalan zamanlarını olabildiğince neşeli hale getirmeye kararlıydı. Bazı üzüntülerini hafifletmek için, Loughney bir mektup yazdı ve Facebook sayfasına gönderdi:

“Bunu yazarken kalbim paramparça.

Bizi daha iyi bir insan yapan bir hayvanla bir araya gelmemek üzere, üzerimizde yaşamı değiştiren bir etkisi olan insanlarla tanışmamız sık sık olmaz. Hepinizin bildiği gibi (gönderilerime dayanarak) Harper, başıma gelen en özel şey. Bana hiç kimsenin ya da şeyin sağlayamayacağı kadar hafif ve neşe getiriyor. O benim yardımcım, kanatçım, suç ortağı, kahve randevum, Wiggles prensesim.

Ne yazık ki, bu prens kızlık görevini tam olarak kurtaramaz.

Az bildiği gibi, saldırgan bir kanser formu teşhisi konulduğu için inanılmaz derecede zor bir hafta oldu. Görünüm çok acımasız ve yapabileceğimiz her şey onu günden güne almak. I. Nefret. Kanser. Ne bekleyeceğimi bilmiyorum, ama sahip olduğumuz sürede yaşamak için elimden geleni yapacağım. Lincoln Park'ta kovalanabilecek sincaplar ve bir ya da iki dersin verilmesi gereken sokak tabelalarına tünemiş kemer-tonozları alaycı kuşlar var. Harper'ın arkadaşlarıma, göbek ovmalarına, favori parklarından geçtiğine emin olduğum basit bir kova listesi, birbirinden ayrılmaları için çok sayıda doldurulmuş oyuncak ve mavi dalgalı topuyla kaliteli zamanları var; En değerli mülkiyeti yıllar önce birisinin bahçesinden gizlice çaldı. Bu listedeki her bir maddeyi kontrol etmeyi planlıyorum. Ve sonra biraz.

Harper hayatımın en tutarlı ilişkisiydi. Bu bir gerçek. Bir yatak paylaşıyoruz. Yemekleri paylaşıyoruz. Biz dostuz. Biz bir aileyiz. İçimdeki iyimserimi ortaya çıkardı ve realist üzerine oturdu. Bana mazeret yapmama öğretti. O bana olmamı öğretti. Bana gerçekten sevginin ne olduğunu öğretti. Kalbimi tek bir vuruşta çaldı. Bana sabahları öğretilen bir hediye olduğunu ve böyle davranılması gerektiğini öğretti. Bana sabır gösterdi. Bana yetişkin olmayı öğretti. Şu anda bana, horlamanın, uyanık olduğunuzu ve yansıttığınız sırada 2 am'da dinlemenin en değerli sesi olabileceğini söylüyor. Liste devam ediyor.

Buna gelmek zorunda olduğumdan kesinlikle nefret ediyorum, ama boktan bir durumda ışığı bulmaya çalışıyorum. Parçaları almam lazım. Onun için. Şimdi sahip olduğumuz süre için. Bu yolculuk için biz varız. Bunu “dışarıda” bıraktığım için büyük bir tereddüt var, ama hayatımda (ve sizinkinden) şimdiye kadar var olan bir varlık oldu ve bunu sadece yok olmaktan ya da haraç almadan yıkmak istemedim. Sempati için balık tutmuyorum. Bunu ben halledebileceğime emin değilim. Bu yazıyı yazarken kişisel açılımı bulmaya, açılmaya ve ilerlemeye çalışıyorum. Son zamanlarda, bunun nasıl hissedilebileceğini unutmuşum gibi görünüyor.

Ameliyat ve sonsuz testler sayesinde kuyruğu hiç bitmeden durdu ve asla yapmamasını sağlamak için elimden geleni yapacağım. Dünyaya pozitif enerji koyarsanız, size geri döndüğüne inanıyorum. Bunu okuyan her birinizin, önümüzdeki günlerde, haftalarda, aylarda, yaşamda bir kimseye veya başka bir şeye getirmiş olduğu sevincin sadece bir lekesini getirmeye çalıştığını soruyorum… Asla mutluluğu bir angarya olarak görüyor. O sadece yapar.

Sarılmalar ver. Şakalara söyle. Bir mektup yaz. Çiçek toplamak. Bir iltifat paylaş. Bedava şeyler. Demek istediğim bu. Harper'ın isminde hiç bir dolar yoktu ve milyoner hissetmemi sağladı. Hoşçakal salladığında, enerjisinin uzun süre yaşadığı için dua ediyorum. Sadece zorunda. Onu 2 yaşındayken kurtardım. Haziran ayında 8 yaşında olacak. Bu hiç telaşsız trajik masalda, aslında prensini kurtarmış olan prensesdi.”

Loughney bu görevi, Harper'a bir çeşit sözleşme olarak gördü ve hayat kalitesinin asla başarısız olmasına rağmen, sağlıksız kalmayacağına söz verdi. “Son gününde, kuyruğunu hala vuran veterinere doğru yürüdü.” BarkPost'a, “Pazarlık bitimimin sona erdiğini biliyordum” dedi.

Harper sonbaharda vefat etti, ama Belleği onun için yapılan güzel video haraç Loughney'de yaşıyor:

Loughney hala Harper için son yemeğini kaydetme alışkanlığı içinde ve koltukta oturduğu her seferinde kucağında yokluğunu hissediyor, ancak videonun diğer insanları da benimsemesine ilham vereceğini umuyor. Birlikte kalmalarına rağmen, Harper'ı kurtarmanın en iyi yolu Loughney'in yaptı.

O benim en iyi arkadaşımdı. Onun ruhunun yaşamasını istiyorum.Birisi benim yaptığım gibi kurtarmak için ilham almış olabilir. Bir köpeğin hayatı kurtarılırsa buna değecektir.”