Ailelerin Korunan Köpeklerin Yaşamlarını Koruma Gücüne Sahip Olduğu Yeni Çalışma

2024 Yazar: Olivia Hoover | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 06:54

Kristen Auerbach, hayvan barınaklarında çalışanlardan sürekli olarak aynı hikayeyi dinlemeye devam etti: Barınak personeli ve gönüllüler, kendi harika evcil köpeklerinin barınak testlerine sığınabileceklerini düşünmediler. Kendi köpeklerinin hayatta kaldığını düşünmediler.

Austin'in şehir barınağında, Austin Hayvan Merkezi'nde baş hayvan hizmetleri müdür yardımcısı olan Kristen şunları söylüyor:

Çoğu insan için, kendilerine ait, sevgili evcil hayvanların üç gün boyunca korkutucu ve gürültülü bir kulübede sınırlandırıldıktan sonra nasıl davranacaklarını hayal etmesi gerçekten çok kolay. Bazıları duvarlardan sıçrayacaktı, diğerleri bir köşede giyinecekti, yürüyüşe çıkan yabancılar için hırpalandı, diğerleri ağlıyor, sızlanıyor ve havlıyordu.”

Barınma ortamının stresinin sonucu olan bu davranışların, birçok köpeğin ölümüne yol açtığını söylemiştir.

Hayvan barınaklarında köpeklerde kullanılan tek bir davranışsal değerlendirme yoktur. Ancak birçok sığınma evi, bir köpeğin, bir insanın onlara yaklaştığında, kundelindeyken veya bir yemek kasesi alındığında ya da dudakları kalktığında olduğu gibi, çeşitli durumlara nasıl tepki verdiğini görmek için bir tür davranışsal değerlendirme kullanır., ve bunun gibi.

Barınanın kaynaklarına ve programlarına bağlı olarak - eğer personel üzerinde bir davranışçı varsa, ya da köpek kulübelerinde yeterince yer varsa - bu uyaranlara cevabın köpeğin evlat edinme için uygun olup olmadığını belirleyebilir veya yenilmez olarak ötanazi.

Bu, Carmella'nın, Kristen'ın daha sonra çalıştığı hükümet tarafından yönetilen Kuzey Virginia sığınağında yaşandı.

2012 yılıydı. Carmella 8 yaşındaydı ve Fairfax County Hayvan Barınağına bir sapma olarak gelmişti.

“Ve o çok iyi bir kızdı” diyor Auerbach.

Şimdi, Fairfax'ın yüzde 90'dan fazla “tasarruf oranı” var - bu bir öldürme olarak görülmüyor ve diğer belediye barınakları için bir model. Sonra durum iyi değildi. Barınak, hala barınak hayvanlarını ötenazi yapıyordu çünkü onlar için yeterli alan yoktu ve Pit Bulls'u benimsemede kısıtlamalar vardı.

Tüm köpeklerin dörtte biri o zaman ötanazi yapıyordu; Bu rakam Çukurlar için yüzde 80'e kadar çıkıyor. Davranışsal değerlendirmeleri düzgün gitmeyen köpekler sık sık hayatlarını kaybedenler arasındaydı.

Bu Carmella içerir. Davranışsal değerlendirmesinin “gıda koruyucu” bölümü sırasında - personel bir köpeğin önünde bir kase ıslak yiyecek yerleştirdikten sonra çanağı almak için uzun bir lastik el kullanmıştı - Carmella lastik elini ısırdı.

Kristen yorumladı:

Her şekilde çok iyi bir köpek olsa da, testi yapamadıktan sonra onu kabul etmekten korkuyorduk. O ötenazi oldu ve o zaman, kendim ve müdürümüz birbirimize söz verdiklerinde gelecekte Carmella gibi köpeklere yardım etmenin başka bir yolunu bulacağız. Birimizin diğerine dediğini hatırlıyorum, “Onu bir eve götürebilirsek, muhtemelen iyi olurdu.”

Bundan kısa bir süre sonra, Auerbach bir gıda koruma testinin başarısız olmasının evdeki gelecekteki davranışları öngörmediğini, başka bir deyişle, bir lastik eliyle yiyeceğinden çeken köpeğin az ya da çok olmadığını gösteren bir çalışmayı öğrendi. gerçek bir evde insan eliyle aynı şeyi yapması muhtemeldir.

Bu bulgu sürpriz değildi. Sığınaklar, köpekler için stresli ortamlardır. Stresli olduğunuzda nasıl davrantığınızı düşünün - en iyisi misiniz? Bunun üzerine, bir süredir ilk defa yiyecekle sunulan sokak köpeği, haftalarca düzenli olarak beslenen bir köpeğe göre farklı davranabilir.

Kristen için bu bir “lightbulb moment” oldu:

Barınaklarımızda davranışsal zorluklar sergileyen köpekler hakkında daha iyi, daha doğru bilgi toplayabilmemize imkan verecek çözümler olduğunu biliyorduk.

Barınak, Kristen'ın belirttiği gibi, davranışçı “zorluklarla” köpekleri, gerçek kişiliklerinin neye benzediğine dair “daha doğru değerlendirmeler” elde etmek için evlerini yetiştirmeye başladı; evcil hayvan olarak nasıl davranmaları beklenirdi.

Sonuçlar harikaydı. Köpekler harika davrandılar. Patty adlı bir köpek - burada tek boynuzlu at kostümlü kız - özellikle göze çarpıyordu.

O, kafesinin önünde duran ve dolaşan herkese havlayan küçük siyah-beyaz bir köpek. Ayrıca onun tasmasını ısırdı, işleyicilerini atladı ve insanların ayaklarına bastı.

Patty’nin tarihini inceleyen bir sığınak personeli, bir hayvan kontrol memurunun kilitli bir arabada ısındığını buldu. Belki de, personel speküle etti, o hala bu deneyim tarafından travma geçirdi; Barınak kulübesinde kilitli kalmak, neredeyse ölmüş olduğu arabada olmaya çok benzerdi.

Kristen, personelin farklı bir ortamda gelişip iyileşmeyeceğini ve “dönüşümün çarpıcı olduğunu” görmek için Patty'yi eve götürdü.

Evde, Patty rahat ve sakin, sakin ve kolay geçti. Evin diğer köpekleriyle bile anlaştı.

Patty deneyimli bir ev sahibine gitti. Oradan, “bugün nerede kaldığı, ailesinin mutlu ve sevilen bir üyesi” olarak kabul edilen Kristen, “Patty” nin diğer köpeklere aynı şansı elde etmesine yardımcı olmayı ümit ediyor.

Auerbach bağırsak içgüdülerini ve Patty'nin mutlu hikayesini tam bir çalışmaya dönüştürmeye karar verdi.

2013-2015 yılları arasında, sığınma evlerine yerleştirilmelerini zorlaştıran sığınakta davranış sorunları olan 52 orta ve büyük cins barınak köpekleri incelenmiştir.

Ağır derecede saldırgan kabul edilen köpekler çalışmaya alınmadı. Köpeklerin bir kısmının küçük ısırık hikayeleri vardı, ancak çoğu zaman 52'si oyuncaklarının götürüldüğü ya da akarken ya da tasma halindeyken çekildiyse büyümeyi severdi. Barınaktaki tasarruf oranı iyileşirken ve Pit Bulls'u benimsemeye başlamış olsa da, bu köpekler hala yüksek ötenazi riski altındaydı.

Bunun yerine, 52 şanslı çalışma konusu, 16 deneyimli evlatlık evine (insanlar köpeklerin arka planlarının ve değerlendirmelerinin farkında olan) gittiler.

Kristen, köpeklerin davranışlarının koruyucu evlerde nasıl olduğunu görmeye baktı. Ayrıca, köpeklerin yamulup uydurulmadığını ya da ötanazi yapıp yapmadıklarını ve neden ötenize sahip olduklarını da incelediler. Ayrıca köpeklerin yaşlarını takip etti.

52 köpeğin kırk yedi tanesi kabul edildi. Tutulma oranı - yani, evlat edinen ailelerin onları muhafaza edip etmediği veya barınağa geri getirip getirmediği - aslında, genel olarak köpeklerden daha yüksekti.

Kristen ayrıca, davranışsal problemleri olduğu belirlenen köpeklerin büyük çoğunluğunun genç olduğunu keşfetti - bu da genç coşkunluk ile testlerde kötü performans arasında bir bağlantı olduğunu gösteriyordu. Koruyucu aileler, “akıllı” ve “son derece zeki” kelimelerini sık sık köpekleri tanımlamak için kullandılar - ki bu da Kristen için mantıklıydı, “akıllı, zeki, zeki olan köpekler de en büyük zorluklarla başa çıkacak olanlar olurdu. barınak ortamında.”

En önemlisi, her durumda, köpeklerin davranışları koruyucu evlerinde daha iyiydi.

Tabii, bazen koruyucu aileler veya evlat edinen ebeveynler hala köpeğe sert bir şekilde çekmekten ya da bir ayakkabının üzerine çiğnemekten şikayet ediyordu. Aynen, kendi köpeğinizle aynı şeyi yaptığınızdan şikayetçi olabilirsiniz.

Kristen diyor ki:

Bu çalışmanın gösterdiği gibi, bir barınakta ortak davranışsal zorluklar gösteren bir köpeği alıp, bunları bir evden dışarı çıkarıyorsanız, bu davranışların ortadan kalktığını ve köpeğin davranışının iyileştiğini göreceksiniz.

Bu bulguların barınak köpekleri için önemli etkileri vardır.

Kristen, çalışmasının davranışsal değerlendirmelerin sorumlu barınma konusunda yeri olmadığı anlamına geldiğine dikkat çekiyor. Hala bir köpeğin kişiliği ve akıl durumu hakkında bilgi veriyorlar. Barınak personelinin, köpeğin en iyi gelişmesine yardımcı olabilecek eğitim veya ortamın ne olduğunu anlamasına yardımcı olabilirler. Testler, bazı amaçlar için hala yararlıdır.

Ancak bu bulgular barınakta davranışsal zorlukları olan köpeklerin bir evde olduklarında harika olabileceği anlamına geliyor. Ötanazi kararlarına rehberlik etmek için davranışsal değerlendirmelerin kullanılmasına karşı davada bir veri noktası daha vardır - ve barınmayı evden çıkarmak ve aynı zamanda kişiliklerinin ne olduğuna dair daha doğru bir tablo elde etmek için evlerin çok önemli olduğunu belirten bir başka neden daha vardır. Aslında, en uygun daimi evlere yerleştirilebilsin diye.

Daha fazla hayvanın hayatını kurtarmak için son derece güçlü bir araç sağlıyorlar.

Araştırma, dikkat çekiyor - Auerbach umutları, bazı değişikliklere yol açacaktır. İlk olarak bulgularını 2015 Ulusal Hayvan Nüfus Araştırmaları Sempozyumu Konseyi'nde sunmuştur. En çok kullanılan sığınak davranış değerlendirme araçlarından biri olan SAFER'i yaratan ASPCA'nın Dr. Emily Weiss'i bundan sonra blog etti.

Nisan ayında, çalışma Amerikan Veteriner Hekimliği Derneği Dergisi'nde yazılmıştır. Ve Auerbach'dan, bulgularını bir köpek eğitmeni derneğine ve yaz boyunca, barınak işçilerinin, kurtarıcıların ve politika yapıcıların yenilikçi yollar hakkında bilgi edinmek için gittiği büyük çaplı öldürme konferanslarından birinin katılımcılarına tekrar sunması istendi. daha çok hayvana hak ettikleri hayatlar verilebilir.

Auerbach da yeni bir çalışma yapmayı umuyor. Bu, farklı şehirlerde ve kasabalarda 500 köpeğe bakacak. “Bunu anlamak için bu köpeklere, tüm köpeklere borçlu olduğumuzu düşünüyor” diyor.

Bunu da kendimize borçluyuz.

Auerbach, kanserden kurtulduğu zaman kişinin arkadaşı olan bir köpeği araştırmaya çağırıyor. Krizde gençler için duygusal destek köpeği olan başka biri.

Üçüncüsü, kimsenin sahibinin en iyi arkadaşından başka hiçbir şey - ve daha az değil -. Sahibi, Auerbach'a, bu köpeğin, Hank'in - hikayenin üstündeki o fotoğraftaki büyük kaşığın, iki köpeğin sarıldığını - 20 yıl içinde başına gelen en iyi şey olduğunu söyledi.

Auerbach, “Çalışmamızda kurtarılan köpekler, sadece hayatları yönlendirmiyorlar, çok anlamlı, amaçlı varoluşlar yaşıyorlar” diyor. “Bize, kolayca kaybedilebilecek hayatlarının gerçekten yaşamaya değer olduğunu öğrettiler.”