Yavru Kalp Hastalığı

2024 Yazar: Olivia Hoover | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-17 06:54

Juvenil dilate kardiyomiyopati veya yavru kalp hastalığı, kalbin kaslarında genetik olarak kalıtsal bir kusurdur. Erişkin başlangıçlı dilate kardiyomiyopatide, kalbin odacıkları artar, bu da kalp duvarının kaslarının ince olmasına ve sonunda konjestif kalp yetmezliğine neden olur. Olguların çoğu bilinen bir neden olmaksızın idiyopatiktir. Ne yazık ki, köpek kalp hastalığı için prognoz iyi değildir; Tanıyan birçok kişi tanıdan birkaç hafta sonra geçer.

Genişletilmiş kardiyomiyopati

Erişkin başlangıçlı dilate kardiyomiyopatiye gelince, ortalama başlangıç yaşı 4 ila 10 yıldır. Büyük ve dev köpek ırkları daha büyük risk altındadır. Bu cinslerin bazıları arasında Afganistanlılar, boksörler, cocker spanieller, Dalmaçyalılar, Doberman pinschers, Danimarkalılar, Newfoundlands, eski İngiliz çoban köpekleri, Portekizli su köpekleri, İskoç geyikleri ve Saint Bernards sayılabilir. Juvenil dilate kardiyomiyopatinin semptomları, 10 hafta ile 7 ay arasında mevcut olup, birkaç hafta içinde konjestif kalp yetmezliği görülür. Semptomlar her zaman mevcut değildir ancak anoreksiya, uyuşukluk, kusma, solunum güçlüğü ve dalgalanan kalp atışı içerebilir. Juvenil dilate kardiyomiyopatiye genetik yatkınlık gösteren cinsler arasında Portekizli su köpekleri ve Doberman pimbaları bulunmaktadır.

Portekizce Su Köpek Çalışması

Veteriner Dahiliye Dergisi'nde yayınlanan 2002 tarihli bir çalışmada, Portekizli su köpeklerinde genç dilate kardiyomiyopatinin ortaya çıkışı ve saptanması incelenmiştir. 124 yavruya bakıldığında, araştırmacılar etkilenen ve etkilenmemiş yavrular arasında kan konsantrasyonları, serum kimyasalları, elektrokardiyogramlar veya idrar metabolitleri açısından klinik farklılıklar tespit etmedi. Sadece ekokardiyografi, araştırmacıların klinik bulguların ortaya çıkmasından önce durumu teşhis etmesini sağlamıştır. Tanı konan 10 yavruda, akut konjestif kalp yetmezliği bir ila dört hafta arasında tanı aldı.

Doberman Pinscher Çalışması

Veteriner Kardiyoloji Dergisi'nde yayınlanan 2003 tarihli bir çalışma, genç Doberman iğneleyicilerinde dilate kardiyomiyopatinin ortaya çıkışına baktı. Araştırmacılar kardiyovasküler muayeneler için başvuran yedi yavruya baktı. Bu yavruların altısı sekiz kişilik bir çöplükten geliyordu; Çöpten diğer iki kişi zaten konjestif kalp yetmezliğinden öldü. Çöpten altıda, dördü ileri dilate kardiyomiyopati ile 4 haftalıkken ötenazi uygulandı; biri 11 haftalıkken teşhis edildi ve iki buçuk yıl yaşadı. Diğer iki yavru da etkilenmemiş ve yetişkinliğe geçmiştir.

Sürekli Kalıtım

Juvenil dilate kardiyomiyopatinin genetik olduğu göz önünde bulundurulduğunda, Doberman'da aynı çöpün yavrularıyla yapılan çalışmaların nasıl etkilenmediğini merak edebilirsiniz. Bu ebeveynlerin genetik makyajlarına dayanır. Genel olarak, eğer ebeveynlerden biri diğerinin olmadığı bir özellik taşıyıcısıysa, yavruların yarısı diğerleri açıkken taşıyıcı olma eğiliminde olacaktır. Eğer bir ebeveyn, diğeri açıkken juvenil dilate kardiyomiyopatiye sahipse, tüm yavrular taşıyıcı olacaktır. Her iki ebeveynin de taşıyıcı olması durumunda, yavruların yüzde 25'i temiz, yüzde 25'i şartlara sahip olacak ve yüzde 50'si taşıyıcı olacak. Her iki yavru köpeğin tümünün büyük olasılıkla çocuklarda dilate kardiyomiyopatiye sahip olmasının tek yolu, eğer her iki ebeveyn de etkilenmişse. Yüksek ölüm oranı göz önüne alındığında, bu yaygın değildir. Bu duruma eğilimli ırklarda, damızlık ile danışmak ve yavru ailesinin öyküsünde juvenil dilate kardiyomiyopati kanıtı istemek için iyi bir fikirdir. Geni olan köpekler yetiştirilmemelidir.

Deborah Lundin tarafından